Home
Contact
Achtergrond
Communiceren met dieren
Blog
Reacties
Aanvraag Consult
Nieuws
Cursus communiceren met dieren
Media
Webshop
Privacy Policy

GRATIS E-book:

5 tips om zelf met je dier te praten


Samenwerking tussen dier, dierentolk en dierenarts

Nienke Lantman uit Schoonebeek is de trotse begeleidster van een aantal katten en een paar paarden. Begin 2004 had ze een strippenkaart op zowel de dierenarts als op mij. In korte tijd werd van Nienke verwacht dat zij een aantal drastische beslissingen nam. Die beslissingen heeft zij niet alleen genomen. Telkens heeft zij haar dieren gevraagd hoe zij over bepaalde zaken dachten:

Om te beginnen één van onze katten. Zij had al lange tijd problemen met een oog dat constant ontstoken was en meer dicht was dan open. Na diverse middelen van de dierenarts te hebben geprobeerd, die geen resultaat gaven, heb ik ten einde raad Mieke om een gesprek gevraagd. Uit dat gesprek met onze kat kwam naar voren dat zij (de kat) geen zin meer had in al die narigheid en liever het oog kwijt was dan rijk. Aangezien dit een reële optie was en zij het zelf aangaf heeft onze dierenarts uiteindelijk het oog verwijderd. Thuis konden wij na het gesprek aan de kat merken dat ze opgelucht was, alsmaar spinnend en kopjes gevend terwijl ze normaal niet aanhalig is. Na de operatie ging het nog niet naar wens, de oogholte bleef ontstoken en de wond moest nog twee maal opengemaakt worden. Dit allemaal in overleg met de dierentolk, en met instemming van de kat. Nadat alle zeilen waren bijgezet in de vorm van Bach Bloesem Remedies, EFT en Reiki (waar ze eerst niets van wilde weten maar nu wel) is het in recordtempo beter geworden. Nu, na een aantal maanden, is ze helemaal de oude. Al het getob is voorbij, en ik kan zeggen dat de ingreep voor ons makkelijker te aanvaarden was omdat het in overleg met de kat is gegaan en zij aangaf dat ze dit graag wilde.

Ten tweede een andere kat van ons, een kitten van een maand of vier. Zij viel op een ochtend 'zomaar' van de bank en leek daarna niet meer bij haar positieven te kunnen komen. Wij dachten aan een epileptische aanval of zoiets, het was eng om te zien. Na een 'spoed'gesprek van de dierentolk met dit poesje werd duidelijk dat ze veel problemen heeft met haar banden, pezen en gewrichten. Ze had een pootje verzwikt en vertelde dat haar gewrichten aanvoelen of er geen 'schokbrekers' in zitten en dat het voelt of er zand tussen zit. Dit maakte voor ons een heleboel duidelijk en aan de hand hiervan hebben we het huis een beetje aangepast, ze is tenslotte gehandicapt en kan niet goed ergens van afspringen. Zonder deze uitleg van haar hadden we geen idee gehad wat er aan de hand was.

Ten derde een paard van ons, daar konden we het gedrag niet van begrijpen en na wederom een gesprek met de dierentolk is ons duidelijk geworden waarom het dier zo reageerde als het deed. Dit paard was niet ziek, de dierenarts hoefde niet te komen, maar wij hadden wel problemen met haar. Door het gesprek konden wij begrijpen wat er aan de hand was en daarnaar handelen. Het maakte heel wat uit dat we het wisten en het gaf het paard en ons rust.

Ten vierde weer een kat, die kwam 's avonds een keer naar huis maar hij zag er erg 'gekreukeld' uit en had heel duidelijk heel veel pijn. Ik ben meteen met hem naar de dierenarts gegaan maar die kon niet veel vinden en zei dat ik hem in de gaten moest houden. De dierentolk had weer een 'spoed'gesprek en het bleek dat de kat was aangereden en behalve veel pijn ook last had van onder andere zijn nieren. Ik moest de urine in de gaten houden en de slijmvliezen van de kat, als die bleek zouden worden moest ik meteen weer naar de dierenarts vanwege mogelijke inwendige bloedingen, die zijn namelijk zeer ernstig en moeten meteen behandeld worden. Als dit gesprek niet had plaatsgehad had ik niet zo heel alert naar de kat gekeken, misschien waren we gewoon gaan slapen zonder al te veel zorgen. Terwijl hij na een uurtje flink bloed geplast had maar omdat we wisten dat er iets heel ernstigs aan de hand was hebben we het goed in de gaten gehouden. De slijmvliezen bleven netjes roze gekleurd. Na een paar dagen goed observeren is het langzaamaan beter gegaan en het lijkt nu helemaal genezen te zijn.

Bij al deze dieren is ons opgevallen dat zij nadat zij met de dierentolk hadden gesproken zo rustig waren, opgelucht en tevreden. Met wat fantasie kun je zeggen dat het is of ze zich goed voelen omdat ze gehoord zijn. Er waren bij de katten verder helemaal geen problemen met het in de reiskooi zetten, normaal gaan ze er vandoor, maar dit was niet een keer het geval. Voor ons en voor de dieren zijn de gesprekken een verrijking geweest voor de omgang en de behandeling, ze lieten alles gewillig toe.

Wij zouden hier veel meer gebruik van moeten maken, vooral vanuit het oogpunt van respect naar het dier. De dierenartsen van de praktijk waar wij bij zijn, hebben ons met onze verhalen van de gesprekken aangehoord en stonden er niet afwijzend tegenover.
Natuurlijk, het is even vreemd als je zoiets niet gewend bent, maar ik denk dat langzaamaan deze gesprekken een onderdeel kunnen gaan vormen van de behandeling ter verduidelijking van wat er aan de hand is.

Door al deze gebeurtenissen ben ik zelf begonnen met een cursus communiceren met dieren, al was het alleen maar omdat de dieren graag gehoord willen worden. Ik heb meegemaakt wat een verrijking het is en ik wil daar ook graag aan bijdragen omdat ik geloof in het effect ervan.