Home
Contact
Achtergrond
Communiceren met dieren
Blog
Reacties
Aanvraag Consult
Nieuws
Cursus communiceren met dieren
Media
Webshop
Privacy Policy

GRATIS E-book:

5 tips om zelf met je dier te praten


Praten met dieren: hocus pocus?

Op mijn nieuwe site www.dierentolk.nl kun je mijn gratis e-book ophalen! Dit E-book gaat over het communiceren met dieren! Er staan namelijk allemaal Gratis tips om zelf met dieren te kunnen communiceren in. Een echte aanrader om te kijken hoe ontwikkeld jouw vermogen om te praten met dieren is! Natuurlijk kun je het ook ontwikkelen met die tips!

Dat heb ik jarenlang gedacht. Na honderden gesprekken met dieren van velerlei pluimage, weet ik dat er meer is tussen hemel en aarde. Ik blijf gewoon een ‘mensch van vleesch en bloed’, ik blijf kritisch en tot mijn knieën in de klei staan. Neemt niet weg dat ik opensta voor nieuwe dingen. Dat ik graag verder kijk dan mijn neus lang is. Dat ik graag ontdek wat ik al die jaren als onderontwikkeld gebied links van mij heb laten liggen.

Contact via een foto, hoe zit dat nou?

Ik neem de foto van het dier voor mij en concentreer mij er meditatief volledig op. De akkefietjes van alledag sluit ik buiten mijn systeem: mijn accountant die nou eindelijk wel eens cijfers wil zien, de koffiemelk die op is, mijn moeder die ik nog moet bellen .... Er is op dat moment maar één aandachtspunt voor mij en dat is het dier. Alles wat tijdens deze meditatie gebeurt, beschouw ik als ‘waar’. Vraag ik bijvoorbeeld aan een kat wat hij lekker vindt, en mijn Italiaanse buurvrouw staat net met het raam open pizza's te bakken en zo'n pizzageursliert passeert mijn neus, dan weet ik dat dat het antwoord is van die kat: hij is gek op pizza's. Controle bij de mensen van het dier, leert dat dit het juiste antwoord is.

Of dit wel of niet op toeval berust, tja … eigenlijk geloof ik al jaren niet meer in toeval.
Waarom dit gebeurt en hoe het gebeurt? Ik moet je het antwoord schuldig blijven. Het gebeurt en ik accepteer dat het gebeurt. Mijn plankenkoorts ben ik nog steeds niet kwijt. Bij elk consult dat ik achteraf met de mensen doorneem, ben ik een beetje zenuwachtig: Heb ik het wel goed begrepen? Verwoord ik het wel goed? Zie ik echt geen spoken? Is mijn fantasie echt niet met mij aan de haal?

En als ik dan de reacties van de mensen hoor: "Hier krijg ik kippenvel van, hoe weet je dit, nu snap ik waarom mijn dier zo reageerde ..., mijn paard is zich opeens anders gaan gedragen. Heb je al met 'm gesproken dan?", dan haal ik opgelucht adem want dan weet ik dat ik eigenlijk gewoon op mijzelf moet vertrouwen. Maar het blijft zo ongrijpbaar en ik blijf iemand van de harde bewijzen. Die tic ben ik zelfs ik na het voeren van honderden gesprekken met dieren nog steeds niet kwijt.