Hoe ik hiertoe ben gekomen?

Wil je een Gratis E-book hebben? Een met alle tips om zelf met dieren te kunnen communiceren? Ik heb namelijk zelf een E-book geschreven met 5 Gratis tips om zelf met dieren te kunnen communiceren. Het is zeker een aanrader om jouw vermogen om te communiceren met dieren uit te proberen!

Sneeuwwitje en Dr. Doolittle 

Iedereen die nog de beschikking heeft over zijn volle verstandelijke vermogens, moet bij het lezen van deze twee inspiratiebronnen, in elk geval aan de mijne gaan twijfelen. Was ik mezelf vijf jaar geleden tegengekomen, dan had ik je een hand gegeven. Met mijn neus dagelijks in de AEX- en Midcap-grafieken: koop ik Molentjes of Flippen, puts of calls, obligaties of aandelen, kwam ik er als donderslag bij heldere hemel achter dat er werkelijk dingen zijn die je verstand te boven gaan. Het mijne in elk geval wel.

Tussen deze donderslag en mijn vroege jeugd waarin ik ademloos aan de buis gekluisterd naar Sneeuwwitje en Dr. Doolittle keek, zat een jaar of 35. Jaren waarin ik systematisch had aangeleerd om dat wat ik werkelijk voelde structureel te negeren. Misschien was het de tijd waarin ik ben geboren. Het was in elk geval de nuchtere Hollandse cultuur waarin ik opgroeide.

Kleine Mieke, idolaat van een sprookje: ik zie Sneeuwwitje nog tussen de dieren in het bos staan zingen; de reeën, konijnen, vogeltjes, fladderende vlinders. Zij was zo één met de dieren om haar heen. Maar ook Dr. Doolittle was een serie waarnaar ik met ogen op steeltjes zat te kijken: hoe geweldig, die man kon met dieren praten!

Eenmaal volwassen raakte ik hevig onder de indruk van de vaardigheden van Klaus Ferdinand Hempfling, een man die emotioneel getraumatiseerde paarden bijna dansend heelde. Maar ook van Jan Fennel, de hondenluisteraar, die alle emotionele problemen van honden terugvoerde op de roedelregels die door mensen met voeten worden betreden.

En natuurlijk verruimde ik mijn blik en zag ik steeds meer en steeds mooiere dingen ontstaan, steeds vaker zag ik de toenemende harmonie tussen mens en dier.

De donderslag

Deze kwam na een cursus waarin ik ik had geleerd mijn onbewuste vermogens te ontwikkelen (Silva Mind Control). In euforiestemming keerde ik na de cursus huiswaarts: tijdens de laatste afsluitende oefening van de cursus had ik exact en tot in detail kunnen aangeven waar voor mij volslagen onbekende mensen lichamelijke klachten hadden. Mensen van wie ik alleen de naam, de geboortedatum en de woonplaats op een briefje kreeg aangereikt.

Wat ik met deze nieuwe verworvenheid moest, zo dagelijks met mijn hoofd in de AEX-index, dat was mij nog niet helemaal duidelijk.
Pas toen ik korte tijd later op internet iemand aantrof die met dieren sprak, wist ik waar die cursus goed voor was geweest.

Communiceren met Dieren en mijn eerste concrete opdracht

Ik volgde een cursus Communiceren met Dieren en deed daar in eerste instantie niks mee. Ik was een beetje schimmelig en was bang om voor schut te gaan. Van mijn zus kreeg ik op een dag een foto toegestuurd van iemand die zij kende en wiens kat al drie maanden vermist was, 200 km verderop. Het was dat m'n zus het me vroeg, anders had ik nee gezegd. Met alle reserves die ik maar bij elkaar kon vinden, ging ik met die kat praten. Gelukkig voor mij hadden de begeleiders alle hoop al opgegeven. De teleurstelling als ik er niks van zou bakken, zou dan niet zo groot zijn. Mijn verslag aan de begeleiders van mijn gesprek met de kat begon ik met: "Neem alles met een korrel zout, ik heb nog geen ervaring; misschien slaat het nergens op wat ik je vertel; misschien interpreteer ik het verkeerd; ik ben zo bang dat ik je valse hoop geef, misschien leeft-ie niet meer, misschien, misschien ..... etc." Tot ik feedback kreeg: ik wist niet wat ik meemaakte. Bijna alles wat de kat met mij had gedeeld, had ik correct geïnterpreteerd. De kat vertelde ook dat hij op vakantie was op de boerderij en dat hij vanzelf terug zou komen. Dat deed hij dus ook na een paar maanden.
Wat bezielt mij om met dieren te willen praten?

Ik heb jarenlang een hond gehad waarmee ik niet kon omgaan. Vaak vroeg ik mijzelf af: "Wat gaat er in dat koppie om? Wat zou hij nu denken? Waarom reageert hij zo, ik doe toch zo mijn best? Kon hij het mij maar vertellen." Nu pas weet ik dat hij dat heus wel kon, maar dat ik niet wist hoe ik zijn verhaal kon aanhoren. Hoe schuldig heb ik mij in die tijd niet gevoeld. Ik was niet gelukkig. De hond ook niet, sterker nog: en de hond al helemaal niet.
Ik weet nu dat elk dier zijn eigen karakter heeft, dat elk dier zijn zegje kan doen en dat het dat vaak ook wil. Ook weet ik nu dat dieren inspraak willen in hun leven, dat elke ziel zijn eigen wensenlijstje heeft, dat dieren ongelooflijk vergevingsgezind zijn en dat ze over een enorme wijsheid beschikken. Noem het dom instinct ... ik noem het basiswijsheid. Een kat die mij het plaatje kan sturen van het plantje dat hij wil hebben zodat hij zichzelf beter kan maken .... de eerste mens die dit onopgeleid kan, moet ik nog tegenkomen.

Ik stel mijn vaardigheden als dierentolk beschikbaar voor anderen en ik voel mij bevoorrecht dat ik een bijdrage mag leveren aan het welzijn van en het begrip tussen mens en dier.

Mieke Zomer, januari 2011