Toen ik hem voor het eerst zag, was ik op slag verliefd. Hij stond te koop en ik heb hem gekocht. 3½ jaar en hengst, een prachtarabier, weliswaar met de nodige fysieke en mentale littekens. Maar daar kwam ik pas later achter. Zo begon het: De vorige eigenaresse kon niks met Ringo beginnen, ze was bang voor hem. Hij had problemen en zij begreep hem niet. Zij liet hem aan de longe of los in de bak galopperen om hem vervolgens snel weer op stal te zetten. Ze had al een poging gedaan om hem een hoofdstel om te doen en dat draaide uit op een drama. Zij duwen met dat bit, hij weigeren, zij nog harder duwen met dat bit, hij weer weigeren, etc. Uiteindelijk heeft ze het met 4(!) man geprobeerd, 0 resultaat. Toen is hij naar een "inrijstal" gebracht alwaar hij de eerste dage een hoofdstel ingeduwd kreeg, vraag niet hoe, en een zadel opkreeg. Inrijdster sprong erop, werd gelanceerd, bleef hangen aan haar stijgbeugel, brak haar been en de rest van de drie weken stond hij daar stil. Toen kwam Ringo terug bij ons op stal. Ik was daar nieuw. Ik zag hem en was meteen verkocht. De eerste tijd bij mij moest Ringo behoorlijk wennen. Hij was een gigantisch druk en rennerig mannetje en vloog andere paarden zowat aan, sloeg met zijn voorbenen etc. Lees meer....
